Antoni stara się być człowiekiem honoru i nigdy nie rzuca słów na wiatr. Gdy składa obietnice, to zawsze dąży do ich spełnienia. A dzięki swojej wytrwałości oraz poświęceniu, zyskuje prawdziwych przyjaciół. To wierny i lojalny towarzysz, który zrobi wiele dla innych, zwłaszcza najbliższych. Nie cierpi fałszywych osób i zazwyczaj potrafi przejrzeć czyjeś zamiary, więc nigdy nie pada ofiarą oszustwa. Antoni to tradycjonalista, który odznacza się dość konserwatywnymi poglądami. Jednak należy do tolerancyjnych mężczyzn i nigdy nie próbuje nikogo przekonać na siłę do swoich racji.
W pracy zawodowej podobnie jak w życiu kieruje się uczciwością oraz sumiennością. W obliczu porażki nie poddaje się, lecz konsekwentnie dąży do celu, jednak nie za wszelką cenę. Wie, że nie warto zmierzać po trupach, a moralność jest o wiele ważniejsza niż spektakularne sukcesy i ogromne pieniądze.
Antoni to mężczyzna, który dużą wagę przykłada do wykształcenia i szczególnie dba o własny rozwój intelektualny. Najczęściej kształci się przez całe życie i odczuwa z nauki prawdziwą satysfakcję. Również w życiu uczuciowym, poszukuje kobiety o szerokich horyzontach myślowych i nie zdecyduje się na związek z piękną kobietą, lecz niemądrą. Antoni w kobietach poszukuje olśniewającego rozumu i wspaniałych zalet duszy. I tylko taka kobieta usidli na długo serce tego mężczyzny.
Niestety, Antoni słabo wywiązuje się w roli ojca i męża. Często żyje we własnym świecie, pełnym filozoficznych rozważań i przez to może sprawiać wrażenie wiecznego marzyciela. Nie lubi obowiązków domowych i uważa, że prozaiczne czynności nie są godne jego osoby. Partnerka musi należeć do cierpliwych kobiet, bowiem Antoni ucieka od domowych spraw i poszukuje spokoju ducha wśród książek, zwłaszcza naukowych. Jego pokój jest także samotnią od światowego zgiełku i w tym miejscu najchętniej odpoczywa.
Patronem imienia jest Antoni Pustelnik, urodzony w 251 roku w Keman, w Środkowym Egipcie. W dwudziestym roku życia nawrócił się na wiarę chrześcijańską i po rozdaniu majątku biednym, rozpoczął życie pustelnika nieopodal rodzimej wioski. Następnie przeniósł się do groty grzebalnej na Pustyni Libijskiej, gdzie stoczył walki z pokusami. Kolejnym etapem życia było zamieszkanie w ruinach opustoszałego zameczku. W 305 roku zaczął przyjmować swoich uczniów i od tej pory pustynia zaczęła się zapełniać celkami eremitów. Według tradycji zmarł 17 stycznia 356 i w tym dniu wspominały go martyrologia zachodnie i synaksaria Kościołów wschodnich. Jego grób został utrzymany w tajemnicy, zgodnie z jego życzeniem. W czasach Justyniana odnaleziono jego relikwie i przekazano je najpierw do Aleksandrii, następnie do Konstantynopola, a pod koniec XI wieku do południowej Francji, gdzie później były przedmiotem sporów. Święty Antoni jest patronem między innymi ogniska domowego, chorych oraz chroni przed pożarem.
Imię Antoni pojawiło się w Polsce w połowie XIII wieku, w następujących formach: Antoni, Jantoni, Anton, Janton, Antonek, Antoniec, Antosz i Jantosz, Antusz. Od tego imienia pochodzą również nazwiska typu Antonowicz, Antoniewicz, Antosiewicz. W Polsce używa się najczęściej rzymskiej formy imienia Antoniusz, zaś Antoni funkcjonuje tylko jako imię chrześcijańskie. Na polskim gruncie nie zostało przyjęte imię Antonin, choć w Czechach ta forma jest podstawowym imieniem.
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.