Elżbiety mają uparty i niezależny charakter, zwłaszcza, gdy dążą do osiągnięcia celu. To kobiety, które zawsze postępują według własnych przekonań i nie ulegają wpływom towarzystwa. Należą do skrytych osób i nie chętnie dzielą się swoimi pomysłami oraz prawdziwymi przemyśleniami. Nie są zbyt wylewne i dokładnie ukrywają swoje tajemnice. Dlatego nawet najbliższa rodzina nigdy pozna ich prawdziwej natury. Elżbiety potrafią podporządkować się całkowicie wyznawanym ideom i nikt nie jest w stanie odwieść je od realizacji ich pomysłów. A to kobiety, które często nakładając maskę, spełniają oczekiwania społeczeństwa i mogą pod fałszywym uśmiechem realizować role żon, matek lub przyjaciółek. Zdarzają się sytuacje, gdy Elżbiety chcąc przypodobać się znajomym, mówią ludziom to co oni pragną usłyszeć, tak więc jej słowa podyktowane są chwilą i bieżącą sytuacją.
Pod maską wielkiej damy, Elżbiety mogą realizować wszelki pomysły oraz często grać w niebezpieczne gry, zwłaszcza w sferze miłosnej. Kobiety o tym imieniu uwielbią spędzać czas w towarzystwie mężczyzn i cenią sobie zainteresowanie panów. To komplementy i wieczna adoracja sprawiają, że Elżbiety czują się dowartościowane. Jednak mimo dużego powodzenia, Elżbiety nie potrafią ranić męskich serc, gdyż wiedzą, że mężczyźni mogą być mściwi. A to może stanowić zagrożenie dla ich interesów. Dlatego dokładnie wybierają sobie partnerów i nie wiążą się w dziwnie relacje.
Elżbiety mają duży kłopot z okazywaniem prawdziwych uczuć. Nie chcą jako pierwsze wyznawać miłości i zawsze czekają na to, aby mężczyzna zadeklarował swoją miłość. Nawet w poważnych związkach, Elżbiety mogą sprawiać wrażenie oziębłych kobiet, gdyż nie potrafią udowodnić partnerowi swoich uczuć, choć kochają bardzo mocno i wiernie. To może być zaletą, bowiem gdy Elżbiety wyznają miłość, to tak jakby składały wieczną przysięgę.
W martyrologiach spotykamy ponad dwudziestoosobową grupę świętych i błogosławionych noszących to imię. Jednak najważniejszą patronką imienia jest św. Elżbieta – matka Jana Chrzciciela. Według Ewangelii św. Łukasza, Elżbieta pochodziła z kapłańskiego rodu Aarona. Przez długi czas nie mogła zajść w ciążę i dopiero w podeszłym wieku urodziła syna. Kiedy Elżbieta była już w szóstym miesiącu ciąży, odwiedziła ją jej kuzynka, Maryja. Elżbieta za natchnieniem Ducha Świętego poznała w niej Matkę Boga i powitała ją słowami: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego". Św. Elżbieta jest patronką matek, żon oraz położnych.
W Polsce imię pojawiło się w XIII wieku w formach Elizabeth, Elzebeth, Elżbieta (od 1393 r.), Elżbiejta, Alżbieta, Helżbieta, Alżbjeta, Elizabeta. Imię nosiły na przykład Elżbieta Łokietkówna, żona króla węgierskiego Karola Roberta, matka Ludwika Węgierskiego; Elżbieta Rakuszanka, córka cesarza Albrechta II a żona Kazimierza Jagiellończyka, zwana „matką Jagiellonów”.
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.