Choć nie jest duszą towarzystwa, to lubi spędzać czas w otoczeniu mądrych osób. Nie marnuje życia na zabawę, lecz każdą chwilę traktuje, jako szansę na rozwój osobisty. Iwo odznacza się zaradnością życiową. Nie zamierza czekać z założonymi rękami na zmianę losu, lecz odważnie zmierza do celu. Nie marnuje szansy na odmianę życia i chętnie dąży do osiągnięcia sukcesu. Jednak czasami zapomina o swoich potrzebach, przez co może mieć kłopoty zdrowotne. Ale on nie przejmuje się żadnymi przeciwnościami losu i dalej żyje według własnych przekonań.
Iwo odnosi duże sukcesy. Jest bardzo ambitny i dlatego nie spocznie zanim nie zdobędzie postanowionego celu. Nie osiada na laurach, ale wyznacza sobie kolejne cele do zdobycia. A im trudniejsze, tym ciekawe. Również w pracy zawodowej wyróżnia się sumiennością oraz odpowiedzialnością. Nie ucieka od obowiązków, ale zawsze perfekcyjnie wykonuje powierzone jemu zadania. Często staje do walki o władzę i bywa, że spełnia się dopiero na kierowniczych stanowiskach. Ma wyjątkowy dar organizatorski i cóż, potrafi pogodzić ze sobą różne dziedziny życia.
W miłości poszukuje kobiety zaradnej oraz ambitnej. Nie jest zwolennikiem stałych związków i często dopiero w późniejszym wieku decyduje się na stworzenie własnej rodziny. Zazwyczaj dorabia się sporego majątku, ale kosztem własnego i najbliższych szczęścia. Potrafi stworzyć szczęśliwy związek, ale pod warunkiem, że spotka na sw
ojej drodze prawdziwą miłość. Jednak zanim zdecyduje się na porzucenie stanu kawalarskiego, to korzysta z życia, szczególnie z zainteresowania ze strony atrakcyjnych pań.
Patronem imienia jest Święty Iwo z Chartres, biskup. Święty urodził się około 1040 roku w pobliżu Beauvais (we Francji). Po ukończeniu studiów otrzymał kanonię w Nesles (Pikardia). Około 1078 roku powołano go na prepozyturę u kanoników regularnych św. Augustyna w Beauvais, zaś w 1090 roku wybrano Iwona na stolicę biskupią w Chartres. Zmarł 23 grudnia 1116 roku. Pozostawił po sobie bogatą literaturę, przede wszystkim spore zbiory prawa kościelnego, które sprawiły, że Iwo uchodzi za jednego z najwybitniejszych prawników w Kościele przed Dekretami Gracjana.
Imię to pojawiło się w Polsce w XIII wieku, a dokładnie w 1206 roku. Imię to często występowało w Wielkopolsce i Małopolsce w epoce piastowskiej oraz stanowi źródłosłów nazw: Iwanowice, Iwonowice, Iwony, Iwonie, Iwowe.
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.