Choć jest tradycjonalistą, to z tolerancją podchodzi do odmiennych przekonań. Nie narzuca swoich poglądów, ale w trakcie dyskusji potrafi bronić zasad moralnych. Nie zna przyczyn, dla których miałby porzucić swoje poglądy, więc jego zachowanie jest wzorem do naśladowania. Mimo niespotykanych przekonań, doskonale rozumie młodsze pokolenia i często z nimi znajduje wspólny język.
W pracy zawodowej, Karol wyróżnia się sumiennością oraz odpowiedzialnością. Nie dąży do sukcesów za wszelką cenę i to może stanowić przyczynę późnego awansu. Lecz Karolowi nie przeszkadza późne dostrzeżenie jego zasług, gdyż wie, że istnieją większe wartości niż nieuczciwie zdobyta sława. Ceni sobie uczciwość i podobnych postaw oczekuje od innych współpracowników.
W życiu uczuciowym, Karol poszukuje partnerki o podobnym do niego charakterze. Od kobiety wymaga tradycyjnego poglądu na życie i może mieć pretensję, gdy partnerka nie chce sprawować typowych ról. Karol może wydawać się surowym ojcem, który pragnie przekazać dzieciom ważne tradycje oraz wartości moralne. Zawsze chce być autorytetem i z niezadowoleniem traktuje każdą próbę zanegowania jest poglądów, zwłaszcza przez potomstwo lub partnerkę. Wierzy, ze surowe zakazy sprawią, że dzieci odniosą w życiu sukces, ale przez taką postawę zaniedbuje sferę uczuciową. Często najbliższym brakuje miłości i czułości ze strony Karola, a on sam wydaje się, że nie dostrzega tego problemu.
Patronem imienia jest Karol Wielki, urodzony w 742 roku jako syn Pepina Krótkiego i brat Karlomana. Karol Wielki w czasie swojego panowania nie zaniedbywał spraw kościelnych i w 789 roku sprecyzował program szerokiej reformy, w którym m.in. domagał się wizytacji klasztorów, modyfikacji lub unifikacji ksiąg i obrzędów religijnych, zaprowadzenia dyscypliny wśród kleru. Był zarazem inicjatorem ogromnej aktywności intelektualnej, która nazywana była Renesansem Karolińskim. Ruch miał swoich zwolenników wśród mnichów irlandzkich i bretońskich, reformatorów z czasów Pepina Krótkiego, mistrzów z Italii i Hiszpanii. 25 grudnia 800 roku, papież koronował Karola Wielkiego na cesarza, przy czym posłużył się ceremoniałem bizantyńskim. Władca zmarł 28 stycznia 814 roku w Akwizgranie.
Według pewnej teorii, imię zostało zapożyczone od Słowian w XI/X wieku i oznaczało w języku polskim ‘król’. Według niektórych przekazów miał je nosić jako imię chrześcijańskie Kazimierz Odnowiciel. Imię zanotowano w źródłach z 1208 roku i dotyczyło głównie Niemców. Dziś używana forma Karol jest spolszczeniem łac. formy Carolus.
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.