Kingi to doskonałe partnerki oraz matki. A w relacjach rodzinnych zawsze kierują się rozsądkiem oraz zdrowym umiarem. Choć wydają się trochę oziębłe i oschłe, to w głębi duszy są niezwykle wrażliwe oraz ciepłe. Kingi mają problemy z wyrażaniem emocji i nie raz czują się zagubione, gdy chcą okazać swoją sympatię lub miłość. A często wybierając dystans, mogą poczuć się nieszczęśliwe lub nawet odrzucone.
To kobiety, które nie są spontaniczne i nie dążą do przeżywania szalonych przygód. Wolą spędzić czas w domu niż zwiedzać odległe kraje lub zdobywać wysokie szczyty. Dlatego dobrze czują się przy mężczyznach o podobnym charakterze i przekonaniach. Jednak, gdy zdecydują się na związek z partnerem o przeciwnym usposobieniu, to brak wylewności uczuć może stać się główną przyczyną licznych kłótni w związku partnerskim.
Kingi otacza aura tajemnicy, która może przyczynić się do fascynacji ze strony mężczyzn. To tajemnicze kobiety, przyciągające panów skrytym charakterem. Jednak nie każdy pozna ich tajemnice, bowiem one dokładne wybierają sobie partnerów. Kingi czują się dowartościowane, gdy mężczyźni zwracają szczególną uwagę na ich wygląd zewnętrzny. Zawsze muszą wyglądać perfekcyjnie i dużą wagę przywiązują do podkreślania własnych atutów.
Kingi nie mogą pochwalić się licznym gronem znajomych, gdyż stawiają na jakość przyjaciół. Ale ich najbliżsi mogą liczyć za to na wspaniałe towarzyszki, partnerki oraz przyjaciółki, gdyż one słynną ze swojej wierności oraz lojalności.
Patronką imienia jest Kinga, księżna krakowska, córka króla węgierskiego Beli IV oraz jego małżonki Marii, cesarzówny bizantyńskiej. Prawdopodobnie urodziła się w 1224 lub w 1234 roku. W 1239 roku została sprowadzona do Polski i zaręczona z młodym księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym, który w 1243 roku objął władzę w Krakowie. Kinga namówiła małżonka do złożenia ślubów czystości i przeżyła wszystkie lata w umiłowaniu Chrystusa. Istnieje legenda, która mówi o odkryciu soli w Bochni i związana jest ze sprowadzeniem do kraju górników węgierskich. Po najeździe tatarskim, św. Kinga założyła starosądecki klasztor klarysek na Ziemi Sądeckiej. Według tradycji, to Kinga wprowadziła polskie kazania, pacierze i pieśni do religijnych zwyczajów starosądeckich klarysek. Zmarła pod dłuższej chorobie w 1292 roku i szybko została otoczona kultem świętości. Często jej postać pojawiała się w dziełach literackich na przykład w kronikach Długosza lub we współczesnych powieściach historycznych.
W polskich źródłach, pierwsze informacje o tym imieniu pojawiły się w 1278 roku, zaś w latach 1320-1329 używana była forma Kinka.
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.