Heleny potrafią prowokować konflikty, gdy nie czują się paniami sytuacji. To one chcą zajmować pierwsze miejsca i nie zgodzą się na wywiązywanie z obowiązków pod rozkazem przełożonych. Jako szefowe sprawują się doskonale, lecz pod warunkiem, że współpracownicy będą słuchać jej rozkazów. Zazwyczaj w swoich decyzjach są sprawiedliwe i nie zdarza się, że błędnie oceniają sytuację.
W uczuciach Heleny wyróżniają się prostolinijnością oraz uczciwością. To kobiety, które zawsze są szczere i postępują uczciwe, gdyż takich postaw wymagają od innych osób. Heleny dbają o swoją reputację i nie mogą pozwolić sobie na żadną nieuczciwość z ich stron. Kobiety o tym imieniu nigdy nie posuną się do oszustwa w celu osiągnięcia sukcesu. Zawsze mają czyste sumienie i potrafią odnieść to co zamierzały w uczciwy sposób.
Heleny są darzone sympatią, ale pod warunkiem, że nie zaczynają dążyć do dominacji w towarzystwie znajomych. Przyjaciele Helen są świadomi, że one nigdy nie korzystają z rad i nie wymagają żadnej pomocy. Dlatego każde dobre słowo może zostać niezauważone i niedocenione, choć same Heleny uwielbiają udzielać rad i w przypadku obojętności wobec ich słów, mogą poczuć się urażone.
Często Heleny oferują swoją pomoc i zawsze interesują się sprawami innych osób. To kobiety, które potrafią spełnić wszystkie prośby, ale pod warunkiem, że przyjaciele będą spełniać jej wolę. Gdyż Heleny uważają, że zawsze mają rację, a ich rady są niezwykle cenne. Niektóre osoby czują się osaczone dobrymi chęciami Helen i może zdarzyć się sytuacja, gdy zaczną unikać kontaktu z nimi. W takich przypadkach, Heleny nie przejmują się i kolejnej osobie próbują narzucić swoją wolę. Jednak nie działają z nieszczerych pobudek, lecz z dobroci serca, gdyż one wierzą w moc swoich słów.
Patronką imienia jest św. Helena, cesarzowa. Flawia Julia Helena Augusta urodziła się ok. 255 roku w Depanum w Bitynii. Została żoną Konstancjusza Chlorusa, zarządcy prowincji, który później został wyniesiony do rangi cesarza. W 306 roku po śmierci jej męża, cesarzem został syn Konstancjusz. Helena około 315 roku przyjęła chrzest, a w 324 otrzymała od syna najwyższy tytuł "najszlachetniejszej niewiasty" i "augusty", czyli cesarzowej. W 326 roku Helena udała się z pielgrzymką do Ziemi Świętej i korzystając ze skarbca cesarskiego, wystawiła wspaniałe bazyliki: Narodzenia Pańskiego w Betlejem, Świętego Krzyża oraz Zmartwychwstania na Golgocie w Jerozolimie, Wniebowstąpienia Pańskiego na Górze Oliwnej. Również dzięki jej działaniom, odnaleziono relikwie Krzyża Chrystysowego. Helena słynęła z hojności dla ubogich. Rozdawała jałmużnę, uwalniała więźniów, troszczyła się o powrót skazanych na banicję. Św. Helena także wpłynęła na syna, który wydał osobne ustawy, gwarantujące ze strony państwa opiekę nad wdowami, sierotami, porzuconymi dziećmi, jeńcami i niewolnikami.
W Polsce imię Helena jest dość popularne. Imię w źródłach polskich pojawiło się w XIII wieku. Przykładem imienniczki jest księżniczka węgierska (1256 rok), którą Polacy nazwali imieniem Helena (żona Księcia Bolesława). Imię zostało poświadczone w następujących formach: Helena (1279), Alena (1386), Elena (1265), Halena (1397), Helina (1406), Jolana (1265), Jelena (1319).
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.