Jerzy nie należy do elastycznych ludzi i raczej nie zmienia zdania pod wpływem sytuacji lub otoczenia. Kurczowo trzyma się swoich poglądów, przez co uchodzi za tradycjonalistę. Nie przykłada większej wagi do spraw materialnych i często ma poważne problemy finansowe. Nie jest zaradnym mężczyzną i czasami potrzebuje pomocy ze strony najbliższych. Nie potrafi oszczędzać i na bieżąco wydaje zarobione pieniądze. Nie myśli o przyszłości, która może przynieść więcej smutku niż radości. W pracy zawodowej jest dobrym pracownikiem, ale pod warunkiem, że nie działa pod presją. Nie lubi wykonywać niczyich rozkazów i to może stanowić przyczynę jego konfliktów ze współpracownikami. Najchętniej wykonuje pracę, która umożliwia twórczy rozwój i gwarantuje swobodę działania. Ma szansę na odniesienie sukcesu, lecz najpierw musi nauczyć się kontrolować swoje emocje, zwłaszcza, że bardzo żywiołowo reaguje na wszelkie niepowodzenia. Jego zachowanie może zadziwiać najbliższych, szczególnie, że raczej mało kto spodziewa się po nim podobnych reakcji.
W życiu prywatnym, lubi spędzać czas w gronie najbliższych przyjaciół. Nie może pochwalić się dużą ilością znajomych, ale ta garstka przyjaciół wyróżnia się wiernością, a także lojalnością. Ceni sobie przyjaźń i potrafi pielęgnować to uczucie do końca życia, szczególnie, że traktuje przyjaciół jako prawdziwe skarby. A przyjaciele potrafią odwdzięczyć się za jego bezwarunkową miłość.
W miłości, Jerzy poszukuje partnerki, która zadba o dom oraz rodzinę. On sam ma tendencję do unikania obowiązków domowych, tak więc nieraz to partnerka zostaje zmuszona do sprawowania władzy w gniazdku rodzinnym. Jerzy jest dobrym ojcem i mężem, zwłaszcza, że dom traktuje jako miejsce odpoczynku od wszelkich problemów. Jest także domatorem i nie interesują go dalekie podróże w nieznane kraje. Najchętniej spędza czas w cieple domowego ogniska, grzejąc swoje serce rodzinnym ciepłem i miłością.
Jednym z patronów tego imienia jest Jerzy, męczennik z Liddy (Azja Mniejsza). Jego ojcem był Pers – Geroncjusz, a on sam jako ochotnik, wstąpił do legionów rzymskich. Podczas prześladowań za czasów Dioklecjana jako chrześcijanin odmówił złożenia ofiary bóstwom rzymskim. Po tym jak nawrócił się na wiarę chrześcijańską, został poddany okrutnym i długim męczarniom - według niektórych tekstów trwały one aż 7 lat. Jego kult na Wschodzie był tak popularny, że zajmował pierwsze miejsce po Najświętszej Pannie Maryi i św. Michale. W samym Egipcie i na Cyprze wzniesiono ku jego czci 60 kościołów. Do kultu i legendy o Świętym przyczyniły się wyprawy krzyżowe. Święty Jerzy jest także patronem Anglii, Holandii, Niemiec, Szwecji i Litwy. Stał się opiekunem rycerzy, żołnierzy, ludzi mających związek z bronią i walką, a także rolników, skautów i harcerzy. Wzywano Świętego podczas epidemii, zwłaszcza trądu, oraz w chorobach skóry. W ikonografii Święty ukazywany jest w krótkiej tunice jako rycerz na koniu zabijający smoka, zaś jego atrybutami są: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa.
Imię to pojawiło się na ziemiach polskich w czasach średniowiecza, a dokładnie w 1260 roku i najprawdopodobniej została przejęte z Czech. Imię było oficjalnie zapisywane jako Georgius, Georius, Jeorgius, Jeorius i wymawiano je wtedy zdaje się Jeorius (łacińskie ge- czytano jak je-, ji-). Imię również zapoczątkowało nazewnictwo miejscowości: Jurków, Jurgów, a także liczne nazwiska: Jurak, Jurzak, Juraszek, Juraszowski, Jurczycki, Jurkowicz, Jurkowski, Juryjasz, Juryjowicz, Juryjowski, Jurzewicz. Imię najczęściej występowało na wschodnich terenach Polski, gdzie pod wpływem prawosławia kult św. Jerzego był bardzo żywy. Współczesna forma tego imienia pojawiła się w XV wieku, zaś zdrobnienie – Jurek, pochodzi z początków imienia.
Wpisz imię i kliknij przycisk by wyszukać.