Do najbliższych obchodów Zielonych Świątek w Norwegii zostało 25 dni.
W 2024 roku Zielone Świątki w Norwegii przypada na 19 maja (niedziela).
Zielone Świątki w Norwegii (Pinse), choć to trzecie co do ważności święto kościelne, nie są szczególnie kultywowane. Powszechnie wiadomo, że mają związek z chrześcijaństwem, ale mało kto zna genezę i powód celebrowania. Co ciekawe, Norwegia należy do krajów gdzie Zielone Świątki obchodzone są oficjalnie jako święto państwowe przez dwa dni, w niedzielę (Første pinsedag) i poniedziałek (Andre pinsedag).
Przypomnijmy: Zielone Świątki upamiętniają Zesłanie Ducha Świętego, to symboliczny dzień powstania Kościoła. Zgodnie z Dziejami Apostolskimi Duch Święty zstąpił na zebranych we Wieczerniku apostołów i obdarzył ich wyjątkowymi charyzmatami, w tym znajomością języków. Dzięki nim uczniowie Jezusa mogli przekazywać swoje nauki ludziom z całego świata.
Oficjalna nazwa Zielonych Świątek to Pięćdziesiątnica, ponieważ przypadają w 50. dzień po Zmartwychwstaniu Chrystusa. Data obchodów zależna jest więc od Wielkanocy, może to być maj lub czerwiec. Norweskie słowo Pinse wywodzi się od staroniemieckiego słowa Pinkosten, które ma konotacje z germańskim słowem femfe będące również korzeniem liczebnika fem (pięć).
Zielone Świątki w Norwegii dawniej
W Kościele katolickim święto obchodzi się od około IV wieku, ale ma ono dłuższe korzenie, powiązane z pogańskimi obrzędami na cześć nadchodzącej wiosny, odradzającej się przyrody. Jedną z najpowszechniejszych tradycji było rozpalanie ognisk (pinsebål), przede wszystkim na południu i w regionie Trøndelag, gdzie położone jest m. in. Trondheim. Przodkowie Norwegów z radością witali nadejście nowej pory roku, tańcząc, śpiewając i pijąc.
Dawniej tradycją było też czuwanie podczas nocnego nabożeństwa, aż do pierwszego dnia Zielonych Świątek, umilając sobie czas czytaniem i śpiewem. W średniowiecznym Kościele miano również zwyczaj wpuszczania gołębia do świątyni lub opuszczania obrazu gołębicy z sufitu (gołąb jest symbolem Ducha Świętego). W Zielone Świątki przewidywano też pogodę – przewrotnie, zimne święto gwarantowało ciepłe lato i dobry rok, a ciepłe dni Zielonych Świątek wskazywały, że będzie odwrotnie.
Zielone Świątki w Norwegii obecnie
Dziś Norwegowie w większości kojarzą Pięćdziesiątnicę z odpoczynkiem, możliwością wyjazdu na długi weekend za miasto, do swoich domków letniskowych. Ładna pogoda sprzyja takim aktywnościom. Są jednak ludzie, którzy uczestniczą w nabożeństwach (kolorem liturgicznym jest czerwony, czyli kolor krwi, ognia i ducha). Niekiedy wierni śpiewają sto lat („Hurra for deg") dla Kościoła. W niektórych miejscach zachowała się tradycja zielonoświątkowych ognisk.
Za niewielkie zrozumienie znaczenia Zielonych Świątków w społeczeństwie norweskim odpowiada kilka czynników. Przede wszystkim Kościół za mało starań poświęca na to, by Norwegowie poznali jego istotę. Nie jest ono bowiem tak oczywiste jak Boże Narodzenie (narodziny Jezusa) i Wielkanoc (Zmartwychwstanie). Także sens zesłania Ducha Świętego i próba zwizualizowania tego może być dla niektórych zbyt niejasna. Inny powód to niewielka liczba osób, które deklarują się jako praktykujący katolicy, nieporównywalna choćby do Polski.
Pierwszego dnia Zielonych Świątek nie wolno w mediach nadających z Norwegii emitować reklam. Zamiast tego w przerwach reklamowych kanały komercyjne prezentują spoty charytatywne czy informacyjne. Pozostałe dni wolne od reklam to Wielki Piątek, pierwszy dzień Wielkanocy i pierwszy dzień Bożego Narodzenia.