W Polsce Niedziela Palmowa obchodzona jest od czasów średniowiecza. Według obrzędów Kościoła katolickiego tego dnia wierni przynoszą do kościoła palemki, symbolizujące odradzające się życie. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji, zaś sama procesja wzięła swój początek w Jerozolimie. Tradycja wykonywania palm wielkanocnych szczególnie bogata jest na Kurpiach w parafii Lipniki, Nysie oraz w Małopolsce w Lipnicy Murowanej i w Limanowej, gdzie corocznie organizowane są konkursy na najdłuższą i najpiękniejszą palmę wielkanocną.
W zależności od regionu, palmy różnią się wyglądem i techniką wykonania. Można wyróżnić palmy kurpiowskie, góralskie oraz wileńskie. Palmy kurpiowskie powstają z pnia ściętej jodły lub świerku i oplecione są na całej długości widłakiem, wrzosem, borówką, sztucznymi kwiatami oraz wstążkami. Czubek palmy pozostaje zielony. Palmy góralskie wykonane są z pęku witek wierzbowych, wiklinowych lub leszczynowych. Zwieńczone są czubem z bazi, jedliny, bibułkowych barwnych kwiatów i wstążek. Palemki wileńskie są najczęściej święconymi palmami wielkanocnymi, wykonane są z uplecionych suszonych kwiatów, mchu i traw. Palmy wielkanocne związane są ludowymi wierzeniami i tradycjami. Na przykład wierzono, że poświęcona palma chroni ludzi, zwierzęta, domy, pola przed czarami, ogniem i wszelkim złem, a piękna palma sprawia, że dzieci będą wyróżniały się urodą oraz wzrostem.
Corocznie organizowane są konkursy na najpiękniejsze oraz najwyższe palmy wielkanocne. Konkurs w Lipnicy Murowanej na najwyższą palmę organizowany jest od 1958 roku.