Obchody Święta św. Katarzyny ze Sieny były 56 dni, czyli 1 miesiąc i 26 dni temu.
W 2025 roku obchody Święta św. Katarzyny ze Sieny przypadły na 29 kwietnia (wtorek).
Św. Katarzyna ze Sieny, czyli Katarzyna Benincasa, urodziła się w tym włoskim mieście 25 marca 1347 roku. Dziś aż trudno w to uwierzyć, ale była przedostatnim z 25 dzieci, jakich doczekali się jej rodzice, Jakub Benincas i Lapa Piangenti. Już jako 7 latka ślubowała Bogu dziewictwo i miała pierwsze widzenia, które pojawiały się już do ostatnich lat życia. W zgodzie z podjętą decyzją sprzeciwiła się małżeństwu, narażając się rodzicom. Także wbrew ich woli, jako nastolatka przystąpiła do Zakonu Braci i Sióstr od Pokuty św. Dominika.
Katarzyna już jako zakonnica mogła w pełni oddać się posłudze Bogu, pomagając przede wszystkim biednym i schorowanym ludziom, w tym trędowatym. Wszystkich traktowała z ogromną dobrocią, ale nie siebie – praktycznie nie jadła i nie spała, poświęcając się modlitwie, do tego często biczowała się do krwi. Sny, w których odwiedzał ją Jezus, dały jej odwagę do działalności politycznej. Skupiła wokół siebie grono uczniów, sama natomiast pisała do najważniejszych osób ze świata Kościoła, do władz czy szlachty. Ujmowała się za słabszymi, walczyła o większy szacunek do papieży, których pozycja w ówczesnych czasach była niewielka, uzależniona zresztą od królów francuskich.
Katarzyna potrafiła wypędzać demony z opętanych osób, przypisuje się jej też liczne nawrócenia. W 1374 roku, kiedy Sienę nawiedziła plaga Dżumy, pomagała ofiarom, nawet pomimo tego, że sama zachorowała. W nagrodę za takie poświęcenie 1 kwietnia 1375 roku otrzymała stygmaty w formie krwawych promieni. Zmarła mając zaledwie 33 lata, przyczyną był najprawdopodobniej jej ascetyczny tryb życia i wywołana tym choroba żołądka lub zagłodzenie się na śmierć.
Obchody Święta św. Katarzyny ze Sieny
Katarzyna Benincasa została kanonizowana w 1461 roku przez papieża Piusa II. Święto ku jej czci do kalendarza rzymskiego dodano w 1597 roku, dzień obchodów ustalając na 29 kwietnia, czyli rocznicę śmierci. W 1628 roku zostało jednak przesunięte na 30 kwietnia, by nie kolidowało ono ze wspomnieniem św. Piotra z Werony. Do pierwotnej daty powrócono w 1969 roku. Rok później została ogłoszona doktorem Kościoła jako pierwsza kobieta w historii (wraz z św. Teresą z Ávili), a w 1999 roku Jan Paweł II nadał jej tytuł współpatronki Europy.
Jest patronką Włoch, pielęgniarek, strażaków oraz wszystkich cierpiących osób.