Dzień Powolności od samego początku był świętem ruchomym. Pierwotnie był obchodzony w drugiej połowie lutego, obecnie obchody są organizowane są zwykle na początku maja. W Polsce utarł się termin 25 lutego, ale nie jest to data zgodna z pomysłem inicjatorów.
Światowy Dzień Powolności to ważny moment dla ludzi, stowarzyszeń i instytucji do podzielenia się refleksją na temat spowolnienia na rzecz lepszego życia oraz jako wyraz życzliwości wobec siebie, innych i środowiska. Składa się z wielu małych lub dużych wydarzeń zbudowanych w kreatywny, spontaniczny i hojny sposób. Siłą Światowego Dnia Powolności jest energia wspólnego działania. Światowy Dzień Powolności to społeczna kampania komunikacyjna, która proponuje pełną szacunku i wspierającą architekturę życia, która wykracza poza kulturę nadmiaru. Okazja ta na przestrzeni lat zmieniała swój kształt.
Idea Dnia Powolności narodziła się w głowie Włocha Bruno Contigianiego. W pewnym momencie swojego życia Bruno Contigiani zdał sobie sprawę, że coś jest nie tak i postanowił zwolnić. Dzięki "delikatnemu” pchnięciu życia trafia na niemetaforyczny kamień i postanawia poświęcić trochę czasu na odzyskanie utraconej równowagi. Pod koniec 2006 r. zaplanował, aby data obchodów wypadała przed
równonocą wiosenną, przed okresem, w którym przyroda i ludzie wchodzą w szaleńczą aktywność przebudzenia. Chciał także aby obchody zorganizować w poniedziałek, najbardziej nieprzyjemny i wściekły dzień tygodnia, w którym wszyscy stoją na starcie z pracującymi silnikami, czekając na opadnięcie flagi startowej.
Ten dzień to zaproszenie do wykonania małego gestu, który może skierować nas ku naszej osobistej równowadze, w ponownym odkryciu przyjemności refleksji, z dala od codzienności. To dzień powrotu do dobrych nawyków takich jak: częste czytanie, zabawa z dziećmi, dzwonienie do starych lub nowych przyjaciół, ograniczanie zbędnych zakupów, nie marnowanie jedzenia, refleksja nad naszą ukochaną planetą, nauka znajdowania kreatywnych rozwiązań różnych problemów zamiast narzekania, a przede wszystkim wspieranie się nawzajem. Przynajmniej na jeden dzień odłączmy się od sieci i połączmy w prawdziwej/realnej więzi.
Historia obchodów Światowego Dnia Powolności Światowy Dzień Powolności to święto o dość długiej historii. Pierwsze obchody zorganizowane przez włoskie Stowarzyszenie Sztuka Powolnego Życia (wł. Associazione L'arte del vivere con lentezza ) odbyły się 19 lutego 2007 r. jako "Giornata della Lentezza" (Dzień Powolności). Inicjatywa spotkała się z dużym entuzjazmem mediów jak i obywateli. Główne obchody były w Mediolanie (skąd pochodzi pomysłodawca), ale dziesiątki wydarzeń towarzyszących zostało przeprowadzonych w różnych miastach Włoch. Drugi Dzień Powolności zorganizowano 25 lutego 2008 r. (i pewnie właśnie dlatego data 25 lutego utarła się w Polsce). Już wtedy świętowano nie tylko we Włoszech, bo obchody odbywały się w w wielu europejskich miastach, a także w Azji i Ameryce (główny festiwal odbył się w Nowym Jorku), więc Dzień Powolności stał się "Światowym". Trzecie obchody zorganizowano 9 marca 2009 r. wspólnie z organizacją z Japonii (wiodący festival w Tokio) . W tym samym czasie londyńscy przyjaciele ze "Slow Down London" organizowali swój powolny festiwal w pierwszych dniach maja. W 2010 roku główne obchody zawędrowały do Szanghaju (15 marca). W 2011 roku główne obchody ponownie zagościły w Nowym Jorku (28 lutego). Rok później Londyn był gospodarzem Światowego Dnia Powolności - było to 27 marca 2012 r. Prawdopodobnie ta data utrwaliła się niektórym bardziej, bo do dziś w poważnym włoskim tytule prasowym jako dzień obchodów Światowego Dnia Powolności podaje się corocznie właśnie dzień 27 lutego. Od 2013 r. obchody odbywają się w maju, a w 2015 r. pokuszono się nawet o Długi Dzień Powolności i festiwal datowany był na dni od 7 do 13 czerwca. Kolejne obchody odbywały się ponownie w poniedziałek w maju. Tradycji obchodów nie przerwała nawet ogólnoświatowa pandemia. Za każdym razem Dzień Powolności (lub jak kto woli Dzień Wolnego Życia od angielskiego "Day of Slow Living") jest to moment zbiorowej refleksji nad ekonomicznymi, środowiskowymi i społecznymi szkodami życia w szalonym tempie, w trudnym okresie wielkich przemian, zamętu i niepewność. Wszyscy musimy zwolnić, aby zrozumieć, dokąd zmierzamy.
Kto stoi za Dniem Powolności? Pomysłodawca święta, Bruno Contigiani jest także założycielem Stowarzyszenia Sztuka Powolnego Życia (Associazione L'Arte del Vivere con Lentezza - ang. "The Art of Living with Slowness"). W swojej karierze zawodowej był dyrektorem radia, profesorem matematyki stosowanej, dziennikarzem naukowym i kierownikiem kilku biur prasowych. Później także autorem kilku książek i konsultantem ds. jakości marki i społecznej odpowiedzialności biznesu.
Idea Sztuki Powolnego Życia zrodziła się w 1999 r. gdzieś między Pawią i Mediolanem w słonecznej Italii. Od 2005 r. formalnie zarejestrowano stowarzyszenie. Na swojej stronie tak mniej więcej piszą o sobie: "Próbujemy zdefiniować kim jesteśmy, ale kiedy to robimy, zdajemy sobie sprawę, że czegoś tu brakuje. Trudno zdefiniować, kim jesteśmy: jesteśmy ludźmi, istotami świata poszukującymi sensu życia, badaczami, równowagi ponad szaleństwem, w ciągle zmieniającym się społeczeństwie". Skupiają się na badaniach i dzieleniu się wynikami, gdy tylko je zrozumieją. Nigdy nie trzymają się ustalonego schematu, cechują ich długoterminowe projekty. cenią kulturę i naukę. Działają na wielu frontach. W Indiach pracują nad projektami szkolnymi w slumsach Jaipur z dziećmi ulicy, w Pawii, Piacenzy i Lodi w więzieniach z grupami czytelniczymi oraz przy wydawaniu czasopism pisanych przez więźniów. We Włoszech i w wielu częściach świata zapraszają ludzi do zwolnienia, zrozumienia, dokąd zmierzają i dokąd chcą iść, podczas Światowego Dnia Powolności lub Czytania Czterech Książek w Barze. Próbują zmienić sposób, w jaki żyjemy, pracujemy i myślimy o gospodarce w odniesieniu do nas samych, innych i planety, na której żyjemy, w społeczeństwie, w którym liczy się teraźniejszość i istota. Stowarzyszenie Sztuka Powolnego Życia jest organizacją non-profit.
Zasady Stowarzyszenia Powolnego Życia 1) Wstajemy 5 minut wcześniej niż zwykle, aby się ogolić, nałożyć makijaż lub zjeść śniadanie bez pośpiechu i z odrobiną radości.
2) Jeśli stoimy w kolejce w korku lub przy kasie w supermarkecie, unikamy złości i wykorzystujemy ten czas na mentalne zaplanowanie wieczoru lub rozmowę ze współ-kolejkowiczem.
3) Jeśli wchodzisz do baru na kawę: pamiętaj, aby przywitać się z baristą, wypij kawę i pożegnaj się z baristą i kasjerem w momencie wyjścia (ta zasada dotyczy wszystkich sklepów, w biurze, a także w windzie)
4) Pisz SMS bez symboli i skrótów, być może zaczynając od "Mój drogi" lub "Moja droga" ...
5) Jeśli to możliwe, unikamy robienia dwóch rzeczy jednocześnie, takich jak dzwonienie i pisanie na komputerze ... w przeciwnym razie ryzykujesz, że staniesz się niegrzeczny lub niedokładny.
6) Unikamy zapisywania siebie lub naszych dzieci do szkoły lub siłowni po drugiej stronie miasta
7) Nie wypełniaj agendy swego dnia spotkaniami, nawet jeśli są przyjemne, uczymy się mówić "nie", aby mieć trochę wolnego czasu dla siebie.
8) Nie biegaj po zakupy, Twoja spiżarnia z pewnością pozwoli Ci ugotować dobry obiad od pierwszego dania po deser.
9) Nawet gdyby to kosztowało trochę więcej, co jakiś czas zajrzyjmy do sklepu pod domem, zaoszczędzimy czas i będziemy mniej zestresowani.
10) Wybierzmy się na spacer, samotnie lub w towarzystwie, zamiast stać samochodem w korku, aby dotrzeć do restauracji na mieście.
11) Wieczorem czytaj gazety i nie przeskakuj po kanałach telewizyjnych.
12) Unikaj wycieczek w soboty i niedziele lub podczas długich weekendów, ale ciesz się swoim miastem, cokolwiek to jest.
13) Jeśli masz 15 dni urlopu, poświęć 10 dni na wakacje, a resztę wykorzystaj jako dekompresję przed lub po wakacjach.
14) Przestańmy powtarzać: „Nie mam czasu”. Używanie tego wyrażenia z pewnością nie sprawi, że będziemy wydawać się ważniejsi.
Dopisek autora: Podczas jednego z kursów powiedziano mi, że mówienie "Nie mam czasu" jest klasycznym kłamstwem. Czas mamy. Każdego dnia doba trwa 24 godziny. To my decydujemy jak ten czas zużywamy. To nasza sztuka wyboru.