Historia uroczystości sięga roku 1899, kiedy papież Leon XIII ustanowił 11 maja powszechne poświęcenie ludzi Sercu Jezusa. W tym samym roku włoski jezuita Sanna Solaro napisał do wszystkich włoskich biskupów o podpisanie petycji ustanowienie święta liturgicznego. Do petycji przyłączyło się 49 biskupów. Kolejna petycja została przekazana nowemu Papieżowi Piusowi XI po Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Rzymie, w pierwszych miesiącach jego pontyfikatu, podpisana przez 69 prałatów. W 1923 r. wystosowano trzecią petycję, podpisaną przez 340 kardynałów, arcybiskupów, biskupów i przełożonych generalnych. W petycji proszono: "Aby naprawić zniewagi wyrządzone Jezusowi Chrystusowi przez oficjalny ateizm, Kościół Święty raczy ustanowić liturgiczne święto, które pod określonym przez siebie tytułem uroczyście ogłasza suwerenne prawa królewskiej osoby Jezusa Chrystusa, który żyje w Eucharystii i panuje ze swoim Najświętszym Sercem w społeczeństwie". Prośbę poparło dwieście zakonów i kongregacji, dwanaście katolickich uniwersytetów oraz petycje podpisane przez setki tysięcy wiernych na całym świecie. Były pewne zastrzeżenia: według jednych temat tego święta był już obchodzony w Objawieniu Pańskim, inni uważali monarchię za formę rządów coraz bardziej przestarzałą.
Ostatecznie papież Pius XI ustanowił święto encykliką Quas primas z 11 grudnia 1925 r. Pierwotnie uroczystość Chrystusa Króla była obchodzona w ostatnią niedzielę października. Po reformie soborowej, od 1970 roku, już jako Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, święto obchodzone jest w ostatnią niedzielę roku liturgicznego tj. tydzień przed pierwszą niedzielą
Adwentu.