W dniach, które poprzedzają Barbórkę, inicjowane są tak zwane karczmy piwne, w których uczestniczą górnicy, a także osoby związane z górnictwem. Karczmy piwne przeznaczone dla dozoru górniczego organizowane są przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa (SITG). Również kobiety mają własny tradycyjny zwyczaj w postaci inicjowanych combrów babskich, które są odpowiednikiem karczm piwnych.
Karczma piwna związana jest z tradycyjnym rytuałem. Uczestnicy siadają przy dwóch długich stołach, zaś starsze osoby (stare strzechy) i młodsze (młode strzechy) dzielą się na tak zwane tablice lewą i prawą, które współzawodniczą ze sobą na punkty. Władzę nad tablicami sprawują Kontrapunkty, których powołuje „Wysokie Prezydium w sprawach piwnych i nie tylko piwnych, nigdy nieomylne”. Karczma piwna oficjalnie rozpoczyna się od odśpiewania hymnu górniczego. Podczas biesiady śpiewane są pieśni i piosenki górnicze, opowiadane są kawały, zaś zasłużonych nagradza się szpadami górniczymi lub prezentami nawiązującymi do zabawnych wydarzeń mających miejsce od ostatniej biesiady. Kolejnym zwyczajem karczmy piwnej jest obowiązkowy mundur górniczy. Uczestnicy biesiady muszą mieć prawidłowo skompletowany ubiór, a za braki w umundurowaniu, Górnicze wysokie prezydium skazuje na karę, w postaci zakucia w dyby lub wypicia piwa z solą.
Nowi członkowie braci górniczych muszą przejść przez rytuał wywodzący się ze średniowiecza. Najpierw odbywa się uroczyste ślubowanie, zaś następnie ma miejsce symboliczny skok przez skórę, która trzymana jest przez dwóch seniorów stanu górniczego. Kolejnym etapem jest uderzenie szpadą po ramieniu adepta przez „Lisa major”, który następnie przypasowuje górnikowi skórę. Od tej chwili kandydat jest przyjęty do stanu górniczego.
Tradycje obchodów Barbórki (wcześniej pisanej jako Barburka) sięgają XIX wieku.