Do najbliższych obchodów Wprowadzenia Najświętszej Bogurodzicy do Świątyni zostało 75 dni, czyli 2 miesiące i 14 dni.
W 2019 roku Wprowadzenie Najświętszej Bogurodzicy do Świątyni przypada na 4 grudnia (środa).
Święto Wprowadzenia Bogurodzicy do Świątyni upamiętnia wypełnienie obietnicy złożonej przez Joachima i Annę, rodziców Maryi. Po cudownych narodzinach córki, to starsze małżeństwo obiecało, że odda ją w służbę Bogu. 4 grudnia w Cerkwi z tej okazji odbywa się uroczyste nabożeństwo.
Wprowadzenie Bogurodzicy do Świątyni
Joachim i Anna długo nie mogli mieć dzieci, niektórzy Żydzi uważali nawet, że to kara za grzechy przodków. Dopiero gdy oboje dożyli sędziwego wieku, Anioł Pański przepowiedział im, że będą mieli dziecko, Po cudownych narodzinach córki zapowiedzieli że oddadzą Maryje w służbę Bogu. Gdy skończyła trzy lata, dotrzymali słowa. W towarzystwie krewnych i znajomych udali się do Jerozolimy, aby zostawić ją przy Świątyni. Kiedy dotarli na miejsce Maryja wspięła się samodzielnie po piętnastu wysokich stopniach w akompaniamencie dziewic ze świecami śpiewających psalmy. Została wprowadzona przez arcykapłana Zachariasza, ojca wielkiego proroka św. Jana Chrzciciela. Arcykapłan do świątyni mógł wchodzić tylko raz do roku.
Przez kilkanaście lat spędzonych w klasztorze Bogurodzica oddawała się modlitwie, nauce, opiekowała się biednymi i kalekami, wyszywała także szaty kapłańskie. Po wyjściu ze świątyni postanowiła całe życie być dziewicą. Jak pokazała historia, odegrała niezwykłą rolę w odkupieniu narodu ludzkiego, urodziła bowiem Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Historia Wprowadzenia Najświętszej Bogurodzicy do świątyni
Święto to ustanowiono już w IV wieku, ale kult skierowany ku temu wydarzeniu może być jeszcze starszy. Już bowiem w czasach cesarzowej Heleny (matka Konstantyna żyła w latach 255-327 r) powstała świątynia pw. Wprowadzenia dedykowana temu świętu. Na Wschodzie narodzenie święta datuje się natomiast na VII wiek, w rocznicę poświęcenia kościoła Matki Bożej Nowej w Jerozolimie, którą wybudowano z polecenia cesarza Justyniana. Dla porównania, Kościół zachodni przyjął święto dopiero w XIV wieku.
Zwyczaje
W Cerkwi święto nazywane jest Wwiedienije wo chram Preswiatoj Bohorodicy, ma jeden dzień przedświąteczny i cztery poświąteczne.
We wigilię sprawowane jest nabożeństwo całonocnego czuwania, podczas którego celebrans przedstawia wiernym historię wprowadzenia matki Syna Bożego do świątyni, a także mówi o urządzeniu Przybytku Świętego i jego poświęceniu, o przeniesieniu Arki Przymierza do świątyni Salomona oraz tajemniczej bramie widzianej przez proroka Ezechiela.
Liturgia święta jest bardzo podobna do tej, która obowiązuje w dzień Narodzenia Bogurodzicy, obchodzonego w Cerkwi w dniu 21 września. Celebrans czyta tę samą Ewangelię według św. Łukasza, a lekcja apostolska zawiera fragment Listu Apostoła Pawła do Hebrajczyków.
Troparion święta brzmi „Dzisiaj wstępne okazanie Bożej dobroci i wstępne objawienie zbawienia ludzi. W Bożej świątyni uroczyście zjawia się Dziewica i wszystkim już teraz głosi Chrystusa. I my donośnie zawołajmy: Raduj się, wypełnienie Opatrzności Stwórcy!"
Wwiedienije wo chram Prieswiatoj Bohorodicy jest nauką dla prawosławnych, by zwracać uwagę na znaczenie Boga i Kościoła w wychowaniu dzieci. Zgodnie z przesłaniem wszystkie dzieci powinny być pobożne, uczęszczać na nabożeństwa, pomagać innym, szanować ich. Maryja, matka Zbawiciela jest tutaj najlepszym przykładem. Wwiedienije wo chram Preswiatoj Bohorodicy to także lekcja dla rodziców, w tym przypadku wzorem powinni być dla nich Joachim i Anna. Święto przypomina też rolę Matki Bożej w odkupieniu narodu ludzkiego.