Obchody Dnia Modlitw w Intencji Bezrobotnych były 17 dni temu.
W 2024 roku obchody Dnia Modlitw w Intencji Bezrobotnych przypadły na 4 grudnia (środa).
4 grudnia, w dniu św. Barbary, patronki ciężkiej pracy, obchodzimy Dzień Modlitw w Intencji Bezrobotnych. Celem święta jest wspieranie osób, które nie mogą znaleźć zatrudnienia, co w dłuższej perspektywie prowadzi do poważnych konsekwencji.
Dzień Modlitw w Intencji Bezrobotnych
Coroczny Dzień Modlitw w Intencji Bezrobotnych zapoczątkowano w 2003 roku. Jego celem jest modlitwa i solidarność z osobami bez pracy, także tymi, które zostały zmuszone do zmiany miejsca zamieszkania, nierzadko z dala od bliskich, w innym kraju. Inicjatywa to także szukanie wspólnych rozwiązań, by minimalizować bezrobocie czy przeciwdziałać wyzyskowi. Data święta przypada 4 grudnia, czyli w dniu liturgicznego wspomnienia św. Barbary. Nie jest to przypadek, bowiem jest ona patronką ludzi ciężkiej pracy, w tym górników. Taki pomysł narodził się podczas 325. Zebrania Plenarnego Episkopatu Polski, który zorganizowano w listopadzie 2003 roku.
W ramach święta w polskich kościołach odbywają się nabożeństwa w intencji osób bez pracy, Drogi Krzyżowe, w wielu parafiach podczas mszy zbierane są datki przeznaczone na pomoc charytatywną, biskupi spotykają się także z bezrobotnymi i pracodawcami.
Projekty mające pomóc osobom bezrobotnym organizowane są nie tylko 4 grudnia, ale i przez cały rok. Dzięki zaangażowaniu Akcji Katolickiej czy Caritasu w niektórych diecezjach prowadzone są Kluby dla Bezrobotnych, punkty poradnictwa prawnego czy Biura Aktywizacji Zawodowej, także dla osób niepełnosprawnych. Pomagają one przystosować bezrobotnych do potrzeb rynku, zagospodarować ich umiejętności.
Kiedy praca jest przywilejem
Praca w ujęciu religijnym zawsze miała ogromne znaczenie dla człowieka, nawet jeśli czasami zmieniał się punkt widzenia. Zapewnia ona samorozwój, ubogaca duchowo, dodaje jednocześnie siły i pokory, dzięki niej człowiek ma poczucie przydatności dla społeczeństwa i może zaspokoić potrzeby swoje i rodziny. Jan Paweł II powtarzał, że praca jest też uczestnictwem w dziele stworzenia, współdziałaniem z Bogiem.
Bezrobocie to problem ogólnoświatowy, który w zależności od kraju, miasta, czy konkretnego czasu może przyjmować różną skalę. Książkowa definicja określa osobę bezrobotną jako niezatrudnioną, nieprowadzącą działalności gospodarczej i niewykonującą pracy zarobkowej. Jest ona zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia. Brak stałego dochodu ma poważne konsekwencje dla każdego człowieka, oznacza bowiem problemy z zapewnieniem schronienia dla siebie i rodziny, zakupem jedzenia, lekarstw i wielu innych przedmiotów codziennego użytku. Długotrwałe bezrobocie powoduje, że szukamy alternatyw na zdobycie pieniędzy, które w przeważającej mierze są nielegalne. Osoba bez etatu jest więc narażona na różne zagrożenia – głód, choroby fizyczne jak i psychiczne, ryzyko więzienia czy nawet śmierci.
Nie jest to miejsce, by analizować przyczyny bezrobocia i jego skutki dla jednostki czy całej gospodarki, jednak trzeba podkreślić, że problem ten istnieje. Dziś może być niskie bezrobocie, i każdy kto chce pracować, znajdzie źródło utrzymania. Jutro wszystko może się jednak zmienić.