Do najbliższych obchodów Soboru Trzech Wielkich Hierarchów zostały 83 dni, czyli 2 miesiące i 21 dni.
W 2025 roku Sobór Trzech Wielkich Hierarchów przypada na 12 lutego (środa).
12 lutego w Kościele prawosławnym wspomina się Trzech Świętych Hierarchów, na których naukach opiera się liturgia Wschodu. To św. Bazyli Wielki, św. Grzegorz Teolog i św. Jan Chryzostom.
Trzech Wielkich Teologów ma niepodważalne miejsce w historii Kościoła. Cała trójka żyła w drugiej połowie IV wieku, w czasach kiedy Kościół nie był jeszcze podzielony. Z jednej strony były to dobre czasy, bowiem po edykcie Konstantyna Wielkiego z 313 roku Kościół rozpowszechniał się i umacniał swoją pozycję w społeczeństwie, jednak z drugiej pojawiło się wiele błędnych nauk i herezji, które dzieliły wiernych. Ogromną zasługą św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza Teologa i św. Jana Chryzostoma w tej sytuacji było bronienie i objaśnianie ludziom zasad wiary chrześcijańskiej.
Św. Bazyli Wielki urodził się w 329 roku w zamożnej rodzinie chrześcijańskiej z Cezarei Kapadockiej. Bazyli i jego rodzeństwo kontynuowali tradycje familii, aż trzech z nich zostało biskupami i świętymi Kościoła (ten zaszczyt spotkał jeszcze siostrę Makrynę). Bazyli założył m. in. monaster nad rzeką Irys, szkołę dla młodzieży, był nauczycielem, pustelnikiem i biskupem. Po objęciu tej ostatniej funkcji w dużej mierze wpłynął na reformę liturgiczną i organizację życia kościelnego. Prowadził rozległą działalność charytatywną - zakładał przytułki, szpitale czy domy dla biednych. W czasie klęski głodu nie miał oporów by sprzedać dobra kościelne i kupić chleb głodnym.
Losy Bazylego w pewnym momencie splotły się ze św. Grzegorzem z Nazjanzu, swoim rówieśnikiem. W latach 352-356 studiowali razem w Atenach, później wspólnie prowadzili pustelniczy tryb życia. Grzegorz ceniony był jako mówca, a za pięć mów teologicznych „O Bóstwie Słowa” Kościół nadał mu tytuł „Teologa”. Był też biskupem Konstantynopola, a gdy odchodził z tej funkcji prosił o następcę, który będzie godnym reprezentantem Kościoła.
W tym momencie „pojawia” się trzeci Święty Hierarcha, a więc św. Jan Chryzostom, który objął katedrę konstantynopolitańską. Św. Jan zreformował życie kościelne i podobnie jak św. Bazyli zakładał szpitale i domy dla biednych. Dał się poznać przede wszystkim jako bezkompromisowy duchowny. Potępiał wystawne i niemoralne życie księży i bogaczy, także tych ze świecznika. Przykładem jest cesarzowa Eudoksja, wskutek której intrygi został wygnany i zginął z wycieńczenia. Jego pseudonim nawiązuje do znakomitych umiejętności retorycznych „Chryzostomos”, czyli „Złotousty”.