Kwiecień

Polska nazwa miesiąca nawiązuje do kwitnących kwiatów. Podobnie jest w języku naszych sąsiadów, Czechów („květen”) i Ukraińców („kwiteń”). Dawne nazwy to „łżykwiat” i „łudzikwiat” (od złudnej natury kwietnia, ponieważ rozkwitające rośliny nie zawsze zwiastują cieplą pogodę) i „dębień” od dąb (czeskie „duben”).

Jako pierwsi nazwę czwartemu miesiącowi w roku nadali Rzymianie. Gwoli ścisłości, we wczesnym rzymskim kalendarzu kwiecień był drugi. Dopiero około 700 p.n.e. nastąpiła reforma, przez którą dodano dwa nowe miesiące, czyli styczeń i luty. Łacińskie „Aprilis”, którego używali Rzymianie odnosi się do czasownika „aperire”. Oznacza to w wolnym tłumaczeniu „otwarcie”, co ma symbolizować początek wiosny, kiedy drzewa i kwiaty zaczynają się „otwierać". Wskazuje na to m. in. greckie „ánixi” („otwarcie”) określające tę porę roku. Inna etymologia jako źródło wskazuje na słowo „apricus” („słoneczny").

Niektóre z rzymskich miesięcy zostały nazwane na cześć bóstw, dlatego popularna jest też teoria, że kwiecień był poświęcony bogini Wenus, której święto (Veneralia) odbywało się pierwszego dnia tego miesiąca. Nazwa pochodziłaby jednak od greckiego odpowiednika bogini Wenus, którą jest Afrodyta. Według poety Owidiusza było to spowodowane silnymi wpływami Grecji w południowej części Półwyspu Apenińskiego oraz większości Sycylii. Tereny te nazywane były Wielką Grecją.

Łacińska nazwa „aprilis" została zapożyczona przez większość języków europejskich, np. w języku angielskim kwiecień to „April”, we francuskim „avril”, hiszpańskim „abril”, niemieckim „April“, portugalskim „abril“, we włoskim „aprile”. Istnieje jednak kilka wyjątków. W języku fińskim miesiąc nazywa się „huhtikuu", czyli „miesiąc płonącego drzewa", ponieważ wtedy ścina się je i pali, aby oczyścić teren. Chorwackie „travanj" to „ziołowy". Turecka nazwa miesiąca „nisan" związana jest ze starożytną tradycją bliskowschodnią i oznacza „pierwsze owoce". W języku litewskim kwiecień określa się słowem „balandis”, co oznacza również „gołąb". We współczesnych kalendarzach chińskich i japońskich, gdzie miesiące się po prostu numeruje, kwiecień jest oznaczony jako czwarty. W Kraju Kwitnącej Wiśni dawniej nosił on jednak miano „uzuki”, czyli „miesiąc zająca”.


Kwiecień zazwyczaj witamy w dobrym humorze, bowiem pierwszy dzień tego miesiąca to Prima aprillis. Zwyczaj robienia sobie żartów jest rozpowszechniony od późnego średniowiecza. W ten dzień nie tylko próbują nas nabrać znajomi czy rodzice, ale i media, bowiem w telewizji można zobaczyć najbardziej nieprawdopodobne newsy.

Kwiecień zawsze zaczyna się w ten sam dzień tygodnia co lipiec, a w latach przestępnych dodatkowo także co styczeń. Czwarty miesiąc w roku według kalendarza gregoriańskiego ma 30 dni. Jest wiosennym miesiącem na półkuli północnej, a jesiennym na półkuli południowej.

Kamieniem symbolem kwietnia jest diament. To najtwardsza znana substancja w przyrodzie, diament więc reprezentuje władzę i potęgę. Kwiat talizman to stokrotka. Ten zwiastun wiosny symbolizuje niewinność. Znaki zodiaku na kwiecień to Baran oraz Byk.